Que, segundo o dicionario da Real Academia, é o que vén ser un petróglifo. O caso é que as concellarías de Turismo e Deportes de Baiona e Nigrán parecen haberse posto de acordo para invitar a propios e forasteiros a percorrer estes pequenos retrincos de historia.

Nun intento de demostrar que hai vida estival máis aló do sol, a praia e o terraceo, Jesús Vázquez Almuíña, Efrén Juanes e os seus respectivos equipos, están empeñados en que a descubramos. O curioso é que coincidan nas alternativas. Nin nun nin no outro municipio serán estas as primeiras rutas petroglíficas. De feito, repiten a petición do público.

E non hai desculpa para non sumarse a algunha das dúas. De feito ata niso parecen haberse posto de acordo e complementarse. Mentres as camiñadas baionesas desenvólvense de día, as de Nigrán saen de noite. Din os que saben disto que a visión á luz da lúa (e das lanternas) ten un plus.

As persoas que queiran sumarse a esta última non teñen máis que plantarse mañá, ás 22.30 horas, na oficina de turismo Dunas de Gaifar, pertrechados con roupa e calzado adecuados e unha lanterna. Ademais dos petróglifos o percorrido inclúe o faro de Meda e o monumento á Marina.

Os que prefiran a contemplación diúrna terán que esperar ata o domingo. Nese caso a saída, prevista para as dez da mañá, farase desde a oficina de turismo baionesa. A marcha estará dirixida por Montañeiros Celtas. O que non varia é o da roupa e o calzado apropiados se non se quere terminar cos pés na uvi. Pois iso.

O que ben ao seu pesar terminou cos pés (e o resto do corpo) no hospital, é Xulio Calviño. Nada grave, pero o suficientemente molesto como para amolarlle as vacacións. ¿Recordan como acabou Óscar Pereiro a súa participación no Tour? Polos chans. Bo pois así rematou tamén o último paseo en bicicleta do concelleiro de Tráfico.

Como cada fin de semana que o tempo e as súas obrigacións políticas permítenllo Xulio subiuse á bici -«é unha das miñas maiores afeccións», di- e saíu a pedalear polos arredores de Coruxo. Enfilaban (acompañáballe un amigo) a costa que une as estradas vella e nova á altura de Saiáns cando unha grava miúda traizoeira fíxolle perder o control da súa bicicleta e deu cos seus ósos no chan. A primeira vista, ademais da dor que se supón neste tipo de accidentes, nada máis aló duns raspones nas mans. Volveu subirse á bici e continuaron ruta. O malo chegou dúas horas despois. A dor empezou a subir de intensidade e o que aparentemente non fora nada, converteuse nunha fractura de radio segundo confirmaron as correspondentes placas.

Aínda non sabe se o inmobilizado que loce será suficiente ou se terá que pasar por quirófano, pero o que máis lle doe «é non poder gozar do meu neto Pablo, que é a miña tolemia». O certo é que non é o primeiro contratempo que ten Calviño coa súa bici. Fai un par de anos golpeoulle un coche por detrás e acabou coa quinta lumbar rota. E tamén en vacacións. Moraleja...

En Salvaterra non houbo tregua para o lúdico este fin de semana. E todo co omnipresente Miño como desculpa. O concurso de pintura, por exemplo, reuniu a 30 concursantes. Os mellores traballos asináronos Marcos Blanco e Gonzalo Alonso, na categoría de adultos, e os irmáns José Ángel e Eva María García González, en nenos.

Con todo, foi o concurso de fotografía o que tivo máis adeptos. Nesta disciplina o xurado decidiu premiar a Agustín Abreu e Macarena González. Felicidades.