O Prestige afrontaba en outubro do 2002 o preludio da súa xubilación funcionando como unha gran gasolineira flotante no estuario de San Petersburgo, en Rusia. Por aqueles días, Georgios Alevizos, testemuña crave do caso tanto en Estados Unidos como en España, fora contratado pola armadora grega Universe Maritime.

Na súa reveladora declaración no xulgado, á que tivo acceso La Voz, o entón director técnico da armadora recordou que o seu superior inmediato, Michail Margetis -imputado na causa pero falecido no 2006-, díxolle que non incluíse ao Prestige nas visitas de recoñecemento de buques que iniciara Alevizos para familiarizarse coa flota da armadora. «Non che preocupes polo Prestige ; morrerá en San Petersburgo», espetoulle.

Poucas veces unha simple frase é susceptible de albergar tantas repercusións procesuais, segundo testemuñan fontes xurídicas. O feito de que os armadores desen por seguro que o buque era carne de despezamento e que, apenas dúas semanas despois, aceptasen transportar 77.000 toneladas de fuel pesado ao outro extremo do mundo, desde San Petersburgo ata Singapura, non deixa de ser unha indicio máis de que o Prestige , un petroleiro que segundo Alevizos «non servía nin para transportar auga», nunca debeu de emprender a súa última viaxe.

«Ninguén o viu»

«A sensación que tiña -asegura na súa declaración- era que na empresa todo o mundo sabía que [o barco] non funcionaba ben [...]. Contratouno unha empresa pequena e creo que ninguén na compañía [a armadora] sabía exactamente a situación real do barco, posto que facía ano e medio que ninguén o viu», asegurou, tras admitir que o buque levaba oito meses inmóbil en Rusia realizando transvasamentos no estuario ruso. Como é dabondo coñecido, o Prestige non morreu en San Petersburgo como dicía Margetis. Fíxoo fronte ás costas de Galicia e a súa chatarra descansa a 4.000 metros de profundidade. Alevizos insiste na súa declaración ante a Xustiza española nos eixos fundamentais do informe que confeccionou para o tribunal estadounidense que dirime a demanda contra a clasificadora ABS. Así, recordou que os donos daban o Prestige por perdido e nunca se expuxeron pedir refuxio ao Goberno español, a pesar do que declarou o capitán Mangouras. Sobre o afastamento, o técnico grego incorre en certas contradicións, pois por unha banda asegura que o interese dos armadores era que o buque se afundise para que non houbese probas do seu mal estado. «ABS e a armadora decidiron afastar o buque e facelo desaparecer por aí e non me parece casual que o señor Margetis preguntase insistentemente cantos días quedábanlle». Noutro momento da declaración, con todo, asegura que a compañía de salvamento Smit «ocuparíase do buque como un cheque en branco, porque o obxectivo era levalo ao sur [probablemente Cabo Verde] para descargalo».

O que fose director técnico de Universe Maritime tamén se reafirmou en que os avogados da aseguradora e os propietarios do buque, para eludir presuntas responsabilidades, elaboraron a teoría do axente externo -un tronco, un colector ou unha onda xigante- que golpea o casco e produce a avaría inicial. «O capitán non fixo ningunha referencia a anacos de madeira, colector ou outro obxecto. Sería pouco intelixente que o fixese, xa que, salvo que fose un mísil, ningún deles podería dar lugar ao accidente», afirmou.

Vítimas mortais

Neste contexto, o experto grego achegou unha curiosa análise da xestión do salvamento por parte das autoridades españolas. «Se en lugar de pasar en España, que ten todos os medios e a cultura, o accidente sucedese en Mozambique ou outro lugar falariamos de vítimas mortais», concluíu.

Alevizos centrou as súas críticas na actitude da sociedade de clasificación e as reparacións defectuosas realizadas en China . «Mentres o buque estábase desfacendo á deriva, o tribunal debe saber que o único que lle interesaba a ABS era saber o que pasara en San Petersburgo e se as defensas [para protexer o casco nos transvasamentos] estaban ben. No canto de axudar ás autoridades intentaban buscar unha teoría para explicar o que pasara». Efectivamente, o uso de defensas de mala calidade foi un dos eixos teóricos que utilizou ABS no seu informe sobre as causas do accidente.